Rustig begin van de dag, na een rustige nacht. Omdat het niet meer zo heet was vannacht, hoefde de ven niet an en dat scheelt direct een stuk: geen herrie en gehijg in je nek.
Ontbijtje en dan met de huistaxi naar het Watefront om de boot van tien uur naar Robbeneiland te nemen (tickets hadden we de vorige dag via internet besteld, betaald en geprint). Uurtje varen. Soms Robben en dolfijnen langszij. Duidelijk frisser, zeker als we voet aan wal op Het beruchte eiland van ex-politieke gevangenen zetten.
De meute wordt in zes bussen gepropt, en we krijgen een rondrit meet uitleg. Daarna komen we voor een wandelrondgang in handen van een ex-gevangene met een stem als een kanon. Indrukwekkend om de krappe cel van Mandela te zien. Geen glas voor de ramen, zodT het er 's winters bar koud was en 's zomers flink heet. Wat een ontberingen moeten die mensen meegemaakt hebben - en dan toch zo sterk en trots blijven!
De meesten van de toeristen hebben duidelijk geen rekening gehouden met de kou en felle wind en vernikkelen in hun schaarse zomerkloffie tijdens de rondgang - kleine afspiegeling van wat de gevangenen hier moeten hebben gevoeld.
Terug met de katamaran. Hoge golfslag, zodat er geregeld kreetjes worden geslaakt als we flink op en neer gaan.
Terug bij Waterfront scoren we een broodje en koffie en zetten ons weer in de rode dubbeldekker om ons door de stad te laten rijden en informeren. We willen naar het Joods museum om er de tentoonstelling van Mandela te 83! Zien, maar ach en wee: dat blijkt gesloten. Weer de bus in, weer een rondritje.
Inmiddels is het tijd geworden om onze retourtickets te bevestigen en uit ge printen.
Laatste avondmaal. Weer bij het Waterfront, waar het wel druk is maar duidelijk minde druk dan gisteravond. Wel weer ge3zellige straatmuzikanten. We dikken de maaltijd an met cocktails en wijn, en gaan licht aangeschoten (de dames althans) per taxi huiswaarts.
Morgen doen nNell en John nog een excursie naar Kaap de Goede Hoop. Hopelijk zijn ze bijtijds teug voor de transfer naar het vliegveld, die gepland staat op drie uur. Om half zeven morgenavond moeten we via Parijs naar Holland, waar we hopelijk woensdag tegen het eind van de morgen arriveren. Zorgt u voor de gebruikelijke grootse ontvangst, beste mensen? Fanfare en tv (Joris Linsen?) is wel het minste waar we op rekenen.
Tja, wat mij betreft tijd voor een korte evaluatie.
Prachtig land, ik had er nog lang willen blijven. Zo te horen de andere drie niet, die zijn wel weer aan Holland toe. Petra zeker, al is het maar om de (klein)kinderen.
Tot het eind toe goede harmonie in ons groepje. John en ik zaten soms op het randje: we zijn en blijven nu eenmaal twee eigenwijE schoolmeesters, maar geëscaleerd is er niets. Nel zorgde voor aangenaam nuchter tegenwicht. Typerende uitspraken van haar: "Dat hoeft voor mij niet zo." "Zullen we dat nou wel doen, we kunnen toch ook gewoon...."; "Souvenirs? Wat moet ik met al die rommel / Je moet hete allemaal maar afstoffen" en allerlei variaties daar op. Verder vallen vaak uit haar mond allerlei uitspraken te noteren als: "Ik moet vreselijk nodig, waar kan ik..." " Ja, gaan jullie maar alvast, ik moet eerst..." En Petra? Die behoeft geen betoog: om met Petra ruzie ge krijgen, moet je van goede huize komen.
Basta, dixi. Wacht nog even, beste mensen, Petra sluit onze verslagjes af. Wat mij betreft: tot gauw in Holland!

Ik vind Zuid-Afrika een prachtig land wat de natuur betreft.Leuke mensen ontmoet en fijne reis gehad. Lucas heeltallige oberKaapstad geschreven. Het verhaal van de politieke gevangene die ons de rondleiding op Robbeneiland gaf heeft diepe indruk op mij gemaakt.
Heerlijke swingende muziek ( ook gekocht) .Dit land is zeer de moeite waard. Ga het bezoeken als je daarvoor in de gelegenheid bent.

Foto's volgen nog.