11 april Oudshoorn

'S Morgens heerlijk ontbijtje en om half tien gaan we naar de Cangogrotten, met indrukwekkende zalen vol stalagmieten en stalagtieten en (als die elkaar na honderden jaren treffen) zuilen (kolommen). Pittige gids die de (helaas te grote) groep enthousiast probeert te maken door op rotsformaties te schijnen en er fantasiefiguren in te zien, zoals 'de zuil van Cleopatra'.
Daarna rijdt Marous ons naar de Zwartbegpas, een van de meest spectaculaire bergpassen van het land, via een slingerend weggetje, waarbij hij (vinden hoogtevrezers als Nell en ik) vervaarlijk langs afgronden scheert. Onderweg scoort Petra. Vele soorten protea's.
Om 1 uur terug. Nelle en John gaan een paar uurtjes naar een wijngaard, om er ge proeven en wat wijn ge kopen, Petra gaat wat rommelen in het huisje (vooral proberen om foto's weg ge sturen, maar ja, de verbinding valt soms helemaal weg) en ik zie 'n kans: een wandeling naar de top van de berg. Nou, dat heb ik geweten: in de zinderende hitte een loodzware klim over zeer steile paden van soms wel 45 graden met constant kiezels en keien. Maar twee prachtige natuurmomenten: toen ik een bocht om kwam, stond ik vrijwel oog in oog met vijf zebra's, die me stomverbaasd aankeken ("Wat doe jij in onze wijk?") en daarna de kuierlatten namen. Tweede moment: een reuze sprinkhaan die in m'n gezicht vloog en daarna zoemend en ratelend verder vloog. Ja, daar doe ik het voor! Wel flink moe toen ik terug was. En veel te weinig water mee natuurlijk.
Vanavond is de laatste avond met Marius: morgen rijdt hij ons naar Kaapstad en zeggen we elkaar gedag. Vreselijk dat hij met zijn baas heeft afgesproken dat hij daarna het bussie in een ruk terug naar Johannesburg zal rijden. We hebben aan Marius een goede gids en chauffeur gehad en belonen hem vanavond tijdens de maaltijd met een goed gevulde envelop met inhoud. Petra zal een afscheidswoordje houden en ik een afscheidsliedje met hopelijk toepasselijke tekst, op de melodie van een Zuid-Afrikaans slaapliedje, dat ik ken van Herman van Veen.